MIMO

(grek. mimos, imitatzen duena)

Gorputz mugimenduaren bidez eguneroko bizitzaren gorabeherak errepresen tatzen dituen antzezpen mota bat da, hitzik gabea, eta antzezleari ere hala esaten zaio. Tradizio grekolatindarrean oso herri-antzerti mota ezaguna izan zen eta gehienbat maitasunaren arloko gaiak jorratzen zituen oso modu lotsagabean, hala nola, adulterioa eta ezinbesteko pertsonaiatzat agertzen ziren senar-emazte jelos korrak edo engainatuak, amoranteak eta morroi-neskameak. Erdi Aroan, antzezle talde ibiltarien artean iraun zuen eta errenazimentuan Commedia dell’Arte an. Gure garai hauetara arte iritsi da errepresentazio mota hori, eta mimo antzertia jokatzen dutenen artean ospe handikoak dira, besteak beste, M. Marceau, J.L. Barrault eta

R. G. Davis.

[P. U.]

MIMODRAMA

(grek. mimo(s) + drama ekintza)

Soinaren keinuz, mimoz eta mugimenduez, dantza eta musika baliatuz, istorio oso bat eraikitzen duen antzerti mota. Mimodramen testua eszenaratzeko akota zioez edota antzezpen oharrez soilik osatzen da, eta ez du hizkuntza mintzaturik erabiltzen.

[P. U.] Ikus, halaber, M IMO , P ANTOMIMA .