daga
(Lcc, IC 441v y 447r, SP, Urt I 101, Lar, Añ).
Daga.
Ori gerriko dageau, eta / biotzeraño indazu.
Lazarraga A, 1144v.
Eta daga punta zunzurrera ezarririk, dio marxantari: dugun molsa edo bizia.
Tt Onsa 63.
Gure bekhatiak izan dira ganibetak eta dagak haren masakratzeko.
Ib. 122.
Daga <dagua> ukhaldiz hiltzen.
Tt Arima 26.
Bihotz malenkoniosa, / Triste eta dolorosa, / Dagaz zuen zaurthua.
Gç 135.
Eta Amari dolorezko / Dagaz iragan bihotza.
Ib. 136.
Daga ezpatak eragin ditut armero baten etxean.
(Lasarte, 1716).
ETZ
62.
Zilhatu zion Absaloni bihotza hirur daga ziztakoz.
Lg I 316.
Arrapatu eta dagarekin pasatuko zuela.
Aran SIgn 19.