1.(Aprox. de denbora; empleado en casos locales).Hacia el (aquel, etc.) tiempo, por la (aquella, etc.) época. Juduak Babiloniarat eramanak izan ziren denboratsuan. HeMt 1, 11 (TB, EvL, HeH denboratsuan, SalabBN denboratsian; Lç izan ziradenean, Ip, Echn denboran; Dv desherripen irian).
Absalon sarthu zen, denboratsu hartan, Jerusalemeko hirian. Lg I 313.
Denboratsu onetan Joseren ezurrak ere Sikem ondoan lurpetuak izan ziran. Lard 120.
Denboratsu artan San Benitoren semiak eman zioten [San Franziskori] Subasioko mendian zuten praile-etxe bat. BvAsL 160.
sense-2
2.
(Aizk app.). Temporada, espacio de tiempo. Abraham egon zen denboratsu bat Kanaango herrian. Lg I 39s.
Mezako denboratsu hura Jainkoa baithan bildua eta mezan kausitzen balitz lituzken sentimendu beretan. Dh 53.