(Urt),
debauxatu (SP). Depravar(se), hacer vida disoluta."Adolescens perditus, dissolutus, gizon gazte deboxatua
"Urt I 215.
Fedeaz Rahab deboxatu emazte hura gelditu zen galdua izan gabe sinhetsgogorrekien batean. "Meretrix"
.HeHe 11, 31 (Lç paillardá, TB lizun, Dv lilitxo
).
Saint-Huruge, markis edo noble triste deboxatu bat. ElsbFram 98.