padar
Etim. De a. cast. frad(r)e (SHLV 476).
1.
(V-arr-oroz-m-gip; Mg PAbVoc , Añ (V), Izt 59r),
pader (G; Aq 589 (G)),
pater ( msOch
319),
fadar (V-gip),
fader (Lcc, Lar Sup, Hb, H),
faer (V-gip)
Ref.:
A (padar, pader); Garate Cont RIEV 1933, 100; Iz ArOñ (faer, fadar).
Ermitaño. "Monje" Lcc, Lar Sup. "Ermitaño" Lcc, Añ. "Anacoreta" Añ. "Moine, religieux" H.
Nire oe, antxinako eremutar ta padarrak gogor ta iguingarrijagorik euki ez ebeena.
Mg PAb 74.
Katu padarra ta eiztariak.
Zav Fab RIEV 1907, 536.
Non da Peru padar (padarra, el solitario) koblakaria?
Ag AL 30.
Bauset-ko padarra.
Or Mi 102.
Ez dabe padarrak ur otza baño artzen.
Ibarg Geroko 57.
Gudari, ikasle ta padarrek berebiziko iazkera oi darabilte.
Zait Plat 61.
Padarra.
Onaind MEOE 723, tí.
2.
"En lides peligrosas, el lugar seguro. En los toros, el burladero. Padarretik zezenak ikusi
"
Etxba Eib.
.