kabana
1.
(
Urt I 463 y IV 282),
kabaña (
R-uzt ap. Iz R 291
; Lar DVC 191,
Añ).
Cabaña, choza.
Bardin bardina eta egoalki galtzen eta ruinatzen dutiala pobren bordak eta kabanak nola Erregen torriak.
Tt Onsa 140.
Muilla zazu arrantzalleen kabanen trebesean.
INav 13.
Arranzailleen kabanak.
Ib. 16.
Egin zituen kabanak bere abre bestiakiarentzat.
Urt Gen 33, 17 (Dv olha, Ol saletxe, Ker korta).
Heltzen da Saulen tentarat edo kabanarat eta aurkhitzen du errege lo zatzala.
Lg I 288.
Estalki da kapusail, illaginen lana; / hura irudia da afrikar kabana.
Hb Esk 188.
Kabaña, ganztaren egiteko, eta artzaien erretiroarentako.
Mdg 136.
Tienda de campaña.
Zen, bada, hekien ofizioa kabana egitea.
He Act 18, 3 (Lç tabernakle
).
2.
kabaña.
Cabaña, conjunto de ganados.
Zu nundi zabilz, amoradua, / bakotx deskonsoladurik, / ene kabaña realerean / ala deskarriadurik.
Lazarraga B21, 1198r.