(
-idu Lcc).
Abatir, rebajar(se).
v. abatatu.
Iesus Kristek Satanen puisantza guztia abatituren eta deseginen zuen.
Lç
Adv
** 2v.
Hire ürgülia nahi diat / mementian abatitü / büria korpitzetik / nahi derat separatü.
Xarlem 264.
Hasi da abatitzen / Didieren ürgülia / behar beitü gosez hil / edo galdü bizia.
Ib. 1313.
(Part. en función de adj.).
Arima tristék eta desolatuék, bihotz aurizkiék eta abatituék, bere hogenaren sendimenduz hersturatan diraden konszienziek, [...] ohore eta laudorio emanen draué.
Lç
Ins
A, 6r.
Baina abatituak konsolatzen dituen Iainkoak konsolatu ukhan gaitu Titeren ethorteaz.
Lç 2 Cor 7, 6 (Dv aphal
).