(V-gip, G; H),
otsandu (G-azp; Izt 12v, VocCB
395)
Ref.:
A;
Elexp Berg;
Gte Erd 73
.
Aplacar(se), amansar(se).
"
Gaztetan matraka majua izandakua da, baiña aspaldixan majo otzanduta dago
"
Elexp Berg.
"
Asieran bai arrokeria ugari; gero ondo otsandu ziran (G-azp)"
Gte Erd 73.
Animalijarik uzu edo ferozenak otzandu edo amansetan diriala.
Astar II 98.
Eztago bera [miina] otzandu leijan gizonik.
Ib. 109.
Jauna, otsandu zaite .
(Dan 9, 19).
Ur BOEg
1493 (Dv jabal).
Alperrik [legoi] onek eratxo baten iraun ixillik, / begoan legez otzandu eta umill umillik.
AB AmaE 446.
Errazago bera [Bizkaia] astiro otzandu ta españartzeko.
AG 1420.
Ezin zan iñoiz otzandu (amansar) Karlos- geizto.
Echta Jos 50.
Euren andikeriak otzandurik.
Ib. 296.
Martin otzandu zan.
Anab Usauri 42.
Birikak asnas eske, / albetan asnas uka... / ta iñork ezin otzandu / gaitz gaien burruka!
EMuj ( in
Onaind MEOE 840
).
Nere lepoa zure uztarripean otzandu.
Or Aitork 291.
Argia garbitu da, / otzandu aizea.
Gand Elorri 33.
[Jainkoak] otzanduko dau aitaren
biotza.
Onaind STeresa 36.
OTXANDU
(V-gip ap. Elexp Berg; G-azp). (Forma con palat. expresiva).
Aizeñoa lillurak / otxanduta dabill.
Ldi BB 156.
Ezpaita biotz-beroaldiak otxantzeko aldia bezaingo bitartekorik.
TAg Uzt 246.