(
V-arr-och-m-gip, AN; Lar, Añ, H),
nanu (
V-m),
naiño (
V)
Ref.:
A (naiño, nano);
Asp ANaf;
Etxba Eib (nanua);
Elexp Berg
.
(Sust. y adj.).
Enano; pequeño.
"Pigmeo"
Lar, Añ.
"Enano"
Lar.
"
Erozeiñ ume nanok jote joskuk adarra
"
Elexp Berg.
Cf. VocNav s.v. nano y nanete. v. ñaño.
Aserre eta gudutsu ezin baketuari / nano idurian Sathan heldu zaio burlari.
EZ Man I 107.
Nanoarentzat haritz bat.
(1754).
SenperEus
102 (seguramente usado como apodo).
Oñetan dirudite auntzak ta beste guzian daukate gizon nano edo txiki baten itxura.
VMg 87.
Ala agertzen da nanoa eta argala ozta ikusteko moduan, nola zabaldu eta azitzen da alako moduan non bere lepoa luzatzen duen odeietaraño.
Otag EE
1882c, 578.
Premiñ ni naiz nanoa ta zu jigantea.
AB AmaE 410.
Anton zalako nano ta txiki gelditu, / Anton-ume jenteak eiten eutsan deitu.
Ib. 300.
Nik orain uste dodan legez San Pedroko plazan dagozan guztiak nanoak direala.
Ag Ioan 191.
Hango jendea nolakoa den jakiteko, handia ala nanoa, xuria ala beltza, jendekina ala lapurra.
Zerb Metsiko 78.
Bai gariala zerbait euzkeldun uste badogu, / Zu (Sabin) zara zentoi eta nanuak bakarrik gu.
MEnb (ap. DRA
).
Ni biño aundiagoa, bano; ni biño txikiagoa, nano.
(AN-5vill).
Inza NaEsZarr 1782.
"
Nano (V-m), débil"
A Apend.
"
Nano, nanúa, persona inútil, sin sustancia"
Iz
ArOñ
.