mirtu.
Mirto.
v. mitre.
Jardiñeruak egun / duten jantziyera. [...] / Pañubelua beti / leneko moduban, / txalekua beterik / mirtoz inguruban.
Echag 61.
Zuen buru bixkorrak eta argiak, zuen mirto-antzeko adats ugariak...
'Myrte'
.
Or Mi 19.
Saratsak mimenak ugari, zumarrak ostoak, mirtuak zigor sendoak, zuandorra berriz gudurako onena.
Ibiñ
Virgil
91.
Melibeu-ri gilloriak (mirtuak) zaitzen dagola, saldoko akerrak iges egiten dio.
Ib. 51.
Laharren ordez / zipresak haziko dira, / asunen ordez mirtoak.
BiblE Is 55, 13 (Ol mirtoa, Ker mirtoak; Dv, Ur arraiana
).
MIRTOZKO.
De mirto.
Mirtozko koroiagaz / eta larrosakaz / bekoki ta burua / apainduta daukaz.
Azc PB 300.