(
-nn- SP, sin trad. Chaho),
danagarri (T-L).
(Lo) que condena, que lleva a la condenación.
"Damnable"
T-L.
Behiñere [Aita izpiritualari] deus gorde gabe, edo ahalkeria triste eta damnagarri batez, edo bertze zeiñnahi den arrazoiñez.
He Gudu 118.
Gure gidaritzat hartu nahi ditugu gure pasione zoroak eta damnagarriak.
Lg I 263.
Haren bihotza erretzen zuen su damnagarria.
Lg II 159.
Errelijioneko misterio prinzipalen inoranzia damnagarri bat.
CatLan 3.