1.
(doa-Lar, Añ),
doaitsu. Lleno de dones."Donoso"Lar, Añ.
Seigarren egun onetan egin ere zuen gizona, bere lanen atzena, eta guzietan beteena [...] eta doaitsuena. Lard 1.
Aingeruak bezain izate eder eta doaitsuai. Ib. 2.
Holatan zonbatenaz beitzen dohaintsiago, hanbatenaz bere büria zordünago edükitzen zian Jinkoaren eretzian. IpHil 59.
Dohañtsü zen bai [Etchahun], bena ere bere itzalak bazütian. Herr 1-2-1962, 3.
sense-2
2.doaitsu (A). Feliz, dichoso. Beleneko portale / zori onekoa, / estalpe doaitsua, / bide Zerukoa. Echag 264.
Orduan izango da iritxia, ekarri nai degun egun doaitsua. MujRIEV 1907, 546.