1.
(Dim. de kontu.
).
Cuentecillo; chiste.
Txikitan aitu niyon / --gogoan det ongi-- / txori baten kontuba / nere amonari. / Zenbait far egin niyon / kontutxo zar arri!
FrantzesB II 97.
Gabon gabean beti, apaltzen genduala, / Entzun neutsan amari, urtean urtean, / Kontutxo bat polita, zeiñ noian ipintera, / Entzuniko moduan, orain paperean.
AB AmaE 388.
Arren lan aundiyak edo itz neurtuak ispillutzat agirian daude, bañan kontutxo edo "txistiak", ez aztu-lekuan geratzeko, asmoa artu det.
PArt ( in
Bil 171
).
Kontutxo bat nere eskuetan jarri didate ta garbitasun txiki bat eskatu nai nizuke.
NEtx LBB 114.
2.
Cuenta, recibo.
Eskuetan nola ez neukan dirurik, igo naiz nere gelara kontutxua pagatzeko diru billa.
Ill Testim 14.
3.
Pequeño asunto.
Biok izango gaituk laguntzekoak. Nik esango dizkiat kontutxoak, ik ere bai, neri, ireak.
ABar Goi 72.
Amonari esaten genizkion gure kontutxoak eta amonak ere beti zeozer bazuan guretzat, goxokiak edo [...].
ZArg 1958, 65.
Estatutoagaz amaitu baiño len, beste kontutxo au be esan bear dot.
Etxabu Kontu 70.
KONTUTXOAK EGIN.
Hacer mimos, agasajos. Cf. KONTUAK EGIN (b).
Artu zituan Santuak [uso-tortolak], ta, bere biziko kontutxuak eginik, izugarrizko onginaia agertu zien. Itzegiten zien aur bati itzegin oi zaion bezela.
Bv AsL 174.