1.
(El, lo) que hace ceder, someter, rendir.
Cf. amore
(2)
.
Hura iar-aasten duela ustez hala dagidanzko, bainan estudiaturikako eta amorgarrizko erremangu, apunkeria, musukeria eta bertze kortesia gabeko trebetasun eta zilhegitasun batzuetan.
"À des petites, mais recherchées, mais attrayantes contenances, galanterie, poursuite des baisers, et autres privautés et faveurs inciviles"
.
SP Phil 301.
2.
amoragarri,
amoregarri (Añ)
Amoroso
v. maitagarri
Begiak oiturik dau[z]ka ekuste amoragarrietara, belarriak kanta edo itzketa zatarra atseginez enzutera.
Mg CC 185.
Zelan lotu biar ez ditu begi oitu edo ekandu zituzanak ikuste amoregarrijetara?
Mg CO 278.
Egin daigun alegiña pekatubaren damuba artuteko konsideraziño bildurgarri ta amoregarrijakaz.
Ib. 53.
Akziño edo tokamentu txaarrak edo berba desonesto amoragarrijak.
Ib. 67s.