1.
(
BN-baig ap. A
; Dv (BN)).
Soplar; soplar (algo), echar soplando.
v. 1 buhatu.
Ttütta akhitüxerik zian; aitzina ufatzeko plazan, hats tirrita bat gibelerat juaiten zeron.
Eskual 14-8-1908, 3.
Burua gibelerat aldi bakotx uzkailirik bere zigarretako khea soailurat ufatuz.
JE Ber 97.
Ufa zan, hoztuko dun bai.
Leon GH
1934, 211.
Haizatzen baitu Legea denak estekan zauzkana / eta mundurat ufatzen zeruetako Ametsa.
Iratz 151.
Ufatuaren bortxaz zaizko artetan gar zirrista batzu atera.
Xa Odol 34.
Sudur xiloetarat ufatu zion bizi hatsa, eta gizona bizidun egin zen.
Bibl Gen 2, 7 (Dv eman izan zioen bizizko ufako bat
).
Jandarmak hor direla Lekuineko bidean eta denak geldiarazten dituztela ... balon famatu hartan ufatzeko.
Larre ArtzainE 278.
Apagar soplando.
"(BN-mix), apagar"
A.
Debrua, "Ilhunpetako Nausia", bide bazterrean zure beha dago, zure argiaren ufatzeko.
Othoizlari 32 (1962) 428.
Avivar (el fuego) soplando.
"(L-sar), [...] souffler le feu"
Darric LBasque 10.
Hiru egun handiz haren ordain ufatu ginduen sua Agerreko semeek eta nik, aldizkatuz.
JE Bur 62.
Ea nola pitz herra-galernak handik ufatu su garrak.
Iratz 181.
2.
(Part. en función de adj.).
(Alimento)inflado, cocinado como suflé.
Omeleta ufatua.
ECocin 28.
3.
Quedarse sin resuello.
Lehen sukar-bulta joan eta, badira ttattit eta ufaturik dagotzinak.
Herr 12-6-1958, 1.