1.
(-keri V ap. A
; H (V)).
Vileza, ruindad.
"Jugarreta, villanía"
A, que cita a Astar.
"Jugarreta, bajeza"
A Morf 68.
Enzun eban ugazaba onek, bere otseinak galdu eutsazala bere ondasunak. Dei eginik esan eutsan: Ze txatxarkerija danzut zugaitik?
Astar I XLIII.
Zegaitik esan biar eustazan ainbeste pikardija, ainbeste lotsabakerija, eta ainbeste txatxarkerija?
Astar
II
106.
Etzat beste mundura juango pagadu baga egin deustan prestubezkerija. Neuk irakatsiko deutsat etzakola egin biar ni lezko bati alango txatxarkerijarik.
Ib. 24.
Orren kontrarioa / guztiz onrarua, / txatxarkeririk gabe / burrukari klarua.
EusJok II 171.
2.
(V-gip ap. Elexp Berg
).
Menudencia, insignificancia, nimiedad, nadería.
"Nimiedad, nadería. Txatxarkerixatan ibiliko aiz ba...; erosik Mercedes bat! / Orrek etxaukek txatxarkerixaik, orrek angulak pe audixak jate jittuek. / Iru milloi tokatu jakon loterixan; txatxarkerixa bat
"
Elexp Berg.
.
Zer? Zer txatxarkeri diozu?
'¿A qué te refieres tan común para todos?'
.
Zait Sof 190.
Plaentxian ba ei ziran kazari amorratu bi, eurak txatxarkeriekin ez ekela ezer eta kaza-nausira bakarrik urtetzen ziranak.
SM Zirik 86 (v. tbn. otro ej. en la misma pág.).
Kanpoko itxuretan ez ei zeben txatxarkeriarik; aren artian dana aundikeria edo aundikeri naia ei zan.
Ib. 105.
Beste agindu asko ere emango nizkitzuke alako txatxarkeriekiko ain [...] nagi ezpazinduket.
"Ni refugis tenuisque piget cognoscere curas"
.
Ibiñ
Virgil
73.