(V-ger-ple-oroz-m ap. A) .
(Interj.).
¡Ay!.
"
Suak ikutu-ezkero edonok txut egiten dau (V-ger), en las ocasiones se conocen las personas; litm., cualquiera prorrumpe en exclamaciones de dolor si le toca el fuego"
A.
Oi, oi!... galdu nozu neure biziko... txut, txut... Itxi egidazu arren ill nadin orrelango borrerukerija baga.
Mg PAb 78.
Txut, txut; latza dago, gilli gilli egiten deust. Zezazkua da?
Ib. 117.
Urbildu zuenean ezpañetara, erre ziozkan ardo irakiten zegoanak, ta txut, esanik, asi zan ardo gorituari putz egiten.
VMg 87s.
Badakizu gero udako gaueletan zelanik atsoak egoten direan txut orain, txut gero, nai ta bere lorik egin ezinik, ardiakaz egon ezinda?
A BGuzur 136.
Txut! [...] Auxe da otza, milla arraietan!
Altuna 89.
Txut! Errukarri onek nora yoko?
'¡Ay de mí, desdichada!'
.
Zait Sof 129.
TXUT EGIN.
"(V-ger), afectar, impresionar. Txut egin deutso, le ha impresionado, afectado, dolorido (tal o mal salabin, acción)" Alt (comunicación personal).