1.
(B, BN-baig, Sal ap. A
; Dv).
"Piton de montagne; pointe, faîte extrême"
Dv.
"Pico de montaña, punta, extremidad, pináculo"
A.
v. tuturrutu, tontor.
Bortz ehun metra gora den tuturru hari buruz joan behar dute beraz soldado frantsesek.
Etcheb GH
1976, 170.
Sankristauak berak atheratu zuen dorre tuturrutik.
Lf Murtuts 17.
2.
tutur (V-gip-al ap. A).
"(FSeg), cresta, penacho de aves"
A.
Cf. VocNav: "Tuturra, rabillo de la boina (Ibero). También lo llaman txintxurra".
3.
(Uso predicativo).
Bere buruari altura pixka bat eman dio [neskatxak], takoin luzez, eta ilea kaskoan tuturru ezarriz.
Herr 23-6-1960, 2.
TTUTTURRU (L-ain, B, BN; JE Ber voc.),
TTUTUR,
TTUTURRA,
TTUTTURRE,
TXUTXURRU (R),
TXUTXURRO (R).
Ref.: A (ttutturru, txutxurro); Izeta BHizt2. (Formas con palat.). Cima, cúspide. "Sommet en forme de cône" JE Ber voc. "Cúspide; cima de la montaña. Ttutturru artan izen ginen" Izeta BHizt2. Cf. VocNav s.v. ttutturro.
Mendixka batzu ditugu orai eskuin ala ezker, zuhatz bat gabe, ttutturruan ala mazeletan arkaitz zurpail izigarri batzuek khabarrotuak.
JE Ber 18.
Donazaharretik heldu zirelarik, arbolen artetik, ezker utziz "Behorlegi ttutturru", [...].
GH 1953, 380.
Aitz-ttutturre zorrotzak.
Etxde Itxas 66.
Mendixka harritsu eta ttutturru.
GAlm 1960, 24.
Elurra egina zuen gau hartan Behorlei-ttuturran eta Ilarre-Maldan.
GH 1974, 105.
Emozue bardin hemen bereko etxe berri-ttutturru-mokhordo hoitarik bat aldera. EGAlm 1896, 45.