1.
(V-m-gip ap. A
; H).
Momento, rato libre.
"Rato desocupado"
A.
v. astialdi.
Gogoari emon neutsan atrapau ta yadietsi al neikezan astiune ta era aldiak, erle egille aituaren antzera emon bear nituzala.
Añ
EL2
5 (
EL1 3 asti
).
Neure maixuei asti-une eta biotz-aldietako kantuok.
Gand Elorri 7.
2.
Espacio de tiempo, rato.
Portun astiune andian egon zan Riktrudeseri begira, onek igarri barik.
Ag AL 167 (v. tbn. 79 astiune andian).
Pitinga, pitinga, zirika-zirika, astiunearen-astiunez leundutako arriakaz iasoa.
Ib. 10.
Baskarraldoak zituen etxean, da areiri begira astiune azitxoa galdu eban.
Ag Kr 50.
Oso epero igarotzen zaizka berebiziko astiune luze luzeak.
Ag G 151.
Izugarria zan otsoa. Astiune txikian ikusiarren, ezurretarañoko ikara sartu zitzaion artzaiari.
Ib. 154.
Araxe jo oi eben mojak eta enparauak asti-unetan senidarteko, adiskide, lagun eta ezagunak alkar izketa gozoz alkar poztu-azotera.
Onaind STeresa 52.