1.
(
Urt II 173,
H),
errebueltatu (
SP (sin trad.),
H),
erreboiltatu (
S ap. Lrq
),
reboltatu.
Apartarse (de), rebelarse (contra).
(Con aux. intrans.).
"Se révolter"
H.
Azkeneko denboretan reboltaturen diradela batzu fedetik.
Lç 1 Tim 4, 1.
Itzultzen da Iruiñera, zeinaren murraillak, erreboltaturik altxa etzekion amoreak gatik, aurthiki baitzituen lurrerat.
ES 115.
Zerbitzatu zuten hamabi urthez Kedorlahomer, bañan hamahirurgarrenean erreboltatu izan ziren.
Urt Gen 14, 4 (Dv aldaratu ziren haren ganik).
Jaiñkoaren kontra erreboltatu eta munduaren partida besarkatu.
He Gudu 103 (SP 81 Iainkoaganik ihes egin).
Horra non diren, erreboltatzeko keinua egin dutelakotz, berehala saristatuak
.
HU Zez 210.
v. tbn. Dh 60. Lap 230 (V 103).
(Part. en función de sust.).
Errege hark manatu zuen Amasa zohala zenbait tropeekin erreboltatu haren ondoan eta yazar ziozala.
Lg I 319.
Paristar erreboltatuak sarthu ziren, beraz, Tuilerietan oihuka.
Elsb Fram 98.
2.
(Aux. trans.).
Sublevar.
Zeiñaren obra guziek bihotza gaxtatzen edo erreboltatzen baitarotzute.
He Gudu 108.