1.
(
SP,
Lar,
Dv,
H),
ahakoa (
H,
A (que cita a Lç)),
aiko.
Parentela.
Cf. FHV 127 para una explicación de la forma arcaica ahakoa. v. ahaidego.
Iosefek erekhar zezan bere aita Iakob, eta bere ahakoa guzia.
"
Parentage"
.
Lç Act 7, 14 (TB familia
).
Ez baitzarete urkoez gehiago orhoitzen / eta ahaikoagatik laguntzera khexatzen.
EZ Man I 122.
Lorifikatu moianean, ohorean, ahaikoan, adiskidean sobera.
Hm 197.
Erreinatu bear du betiko Jakoben aikoan.
'
Ha de reinar en la casa de Jacob para siempre'
.
(171)
LE-Ir.
Erran zioten: Ordean nehor ezta ahaiko guzian izen hori dakharrenik.
HeH Lc 1, 61 (Oteiza familia, Dv ahaidego, Arriand senidetarte, Ker, IBk, IBe senitarte
).
(Fig.).
Garai artako gizarte ta iakintzaren saietsak oro aztertu ta arako iakintzalearen aikoa atera (etorki-zugaitza egin) ezkero, aipatu-irakatsiok zain-muinez ulertu al izango zenituzke.
Zait Plat 28.
Bai baitirudi beste zenbait aski iparreko leku izen ere ahaikoa horretakoak direla.
MEIG VII 114.
2.
(
SP,
HeH Voc→A,
H),
aiko (
B ap. A
; Aq 1133,
VocB
),
ahakoa (
Lar,
Dv).
Parentesco.
"Cognación",
"parentesco"
Lar.
"
Ahaikoa, ahaidetasuna"
HeH Voc.
"Rama troncal o parentesco"
VocB
.
Haragiaren amorio desordenatua, hain da gauza itsua eta itsugarria, non halako amorioa duenak ezpaitu batzutan ahaikoaz ere konturik egiten.
Ax 349 (V 232).
Ezkontzazko ahaiko hertsi haren bidez.
SP Phil 404.
Ezkonzako Sakramenduko, eta berze spiritualeko ahaikoan, eta egokitasunean ukitzen zaion presuna batekin egiten den haragizko bekhatua.
FPrBN 25.
Aingirueki du aikoa.
LE-Ir.
Dugula obligazio edo aikos edo ezauntzas edo kristiotasunas.
(248)
'
Por ser parientes o conocidos o simplemente cristianos'
.
Ib.
(Fig.).
Errezu ta orazio guziek badute zerbait aiko mezareki.
(87).
LE-Ir.
Nahiz hizkuntza horiek oro ahide diren, badirudi zenbaiten elkarrekiko ahaikoa hertsiago dela besteenikakoa baino.
Mde Pr 211.
Italiararekin dadukan ahaikoaz gainera.
Ib. 212.
Hizkuntza ahaikoaren alderdi praktikoak.
(In MEIG VI 29
).
3.
"Pariente, aidea, ahaikoa
"
Lar.
"Parentela, aideak, ahaikoak
"
Ib.
Se trata sin duda de una interpretación errónea de ejs. de algún autor, probablemente Axular.
AHAIKO HURKO
(ahaikoa h. H). Parentesco cercano.
Asko da iakitea, behin behar ezten amorioa iaunduz gero, eztela legerik begiratzen, eta ez den ahaikoarik hurkoenaz ere, konturik egiten.
Ax 351 (V 233).