1.
(Lar).
Conjugación.
Onen [berboaren] konjugazioa edo erabidea guzia bat da.
Cb EBO 32.
Berbo edo adititzen lenengo erabidera iritxi zan beziñ laster.
'Primera conjugación'
.
Aran SIgn 49.
2.
(BeraLzM).
Formación.
Itzen erabidea.
"Formación de las palabras"
.
A Gram 22.
Belharkinek (botanistek) oihanpean dituzte argitaratzen zuhainen erabidea eta begitartea.
Herr 29-10-1964.
3.
(BeraLzM).
Fórmula, procedimiento.
Errezki diteke [araugaia] taiuz ez sortua; baita, erabide oberik iñork eskeñi aal-izatea.
Ldi IL 99.
4.
Organización, organismo.
Langille ta nagusien arteko bazkunak lur jo dutela, [...], erabide ori egiaren arroñean eusten etzalako.
JBDei 1919, 229.
5.
Moderación, templanza.
Gizaki guziei nabari izan bekie zuen erabidea.
Ol Phil 4, 5 (Ker eratasun, Dv modestia
).
Karmida gaztea omen zenuen [pitagora-zaleen] eredurik bikainena erabidez, arauz eta neurriz.
Zait Plat 60.
Beraldiko ekiñaldiz erdiets al izan zun Fray Luisek erabidea ta batasuna.
Gazt MusIx 60.
ERABIDEZ (PMuj).
Modestamente, con modestia.
Soiñeko ta girgillak aizean iñarika, erabidez dator.
'Modeste'
.
Or Mi 123.
Erabidez bizi zen, aitak utzitako ondaretik.
Ib. V.
Erabidez ta astiro gizatalde osoa ateratzen da.
Zait Sof 61.