1.
(AN, B, BN-arb; VocB
),
salo (G-to)
Ref.:
A (salo, xalo);
Inza RIEV
1928, 154;
Asp Leiz (xalotu);
Gte Erd 217s;
Izeta BHizt2
.
Sencillo, simple; (ref. a personas) sencillo, cándido, ingenuo; afable.
"Persona sencilla, afable. Gizon xaloak bere burua maitaazten du, el hombre afable se hace querer"
A.
"Persona formal, cortés, afable"
Ib.
"
Xaloa, simpático (AN)"
Inza RIEV
1928, 154.
"
Neska xaloa ta yostakine
"
Izeta BHizt2.
.
[Izan zaitezte] usoak bezain xalo.
Ol Mt 10, 16 (Or, BiblE xalo; Ur tolesgabe).
Aren aurpegi xalo ta guriak, matail bakoitzetan xuloa.
Or Mi 7.
Laztandu zun maiteki Malentxoren esku xaloa.
TAg Uzt 62.
Etzezakeala amabi urteko izaki xalo bat bere itz garratzaz naigabetu.
Etxde JJ 242.
Etzuten nai izan aurren biotz xalotan gorrotozko belar txarrik erein.
Ib. 227.
Mutil samur, mazal, xalo ta begibetegarria.
Erkiag Arran 81.
Xenopontak dakarrenez, inondiko gizonik xaloena ta bakunena zenuke Sokrate.
Zait Plat 81.
Andre xaloa eta maitagarria zen Jean Pierren emaztea.
Izeta DirG 26.
Ats-andiko igarkizun onen ondoren, olerkariak arnasa apaltzen du etxe-gertari xalo batez poema bukatzeko.
Ibiñ
Virgil
42.
Apari xaloa esan dizut. Arrokeri gabea...
Lab SuEm 200.
Argia ta Potxolo, / bikote xaloa; / biak argitzen dute / amaren kolkoa.
NEtx LBB 216.
Bakarka egokitzean ume xaloak dira.
Ataño
TxanKan
107.
Nere gogobihotzak xaloak eta garbiak dira.
PPer Harrip 78.
Kolore nabar-alaiez pintatua ageri zaigun ipui xalo [hau]
.
MEIG
I 175.
Gaztea, bihozpera, xaloa eta xaloa bezain maliziarik gabea.
MEIG III 97.
v. tbn. Ir YKBiz 197n. Otx 148. Ldi IL 47. EG 1950 (11-12), 19. Gand Elorri 65.
2.
"(AN?), cosa flexible"
A.