(
SP (sin trad.),
H),
arrabiagarri,
arrabiogarri,
errebiagarri.
Que causa furia, rabia, desesperación; fastidioso.
Munduko eritasun mota guziak, kalentura edo sukar erregarri guziak, [...]; oñaze guztiz andiak eta arrabiagarriak.
Gco I 358s.
Suntsitu dire ametsa bezala ohoreak, onthasunak, atseginak, etzaiku hetarik gelditzen hiratuak gauzkan orhoitzapen errabiagarri bat baizen.
Dh 162.
Ez dezazula iakin sekulan zer den izigarririk ilhunbe eternaletan [...] zer errebiagarririk hango tormentetan.
JesBih 459.
azpiadiera-1.1
(Tras gen.).
[Seme-alabak] lehen zeubeen bijotzeko maitiak; orain zeubeen arrabijo ta gorroto garrijak.
fB Ic I app., 13.
Zer da berri? Zaharrak berri, gazteen errabiagarri.
Zerb GH
1936, 417.