1.(Intrans. unipersonal y complemento en instr.).Agradar, gustar; enamorarse.Lhande trae "Agrada (S) agréable", basándose sin duda en esta locución verbal. v. agradatu. Xarmagarria banaiz ere ez nainteke izan zure: / Nitaz agrada direnik bertzerik munduan baitire. 'Qui sont amoureux de moi'.ChantP 70.
Haren aire xarmantaz agrada niz bethi, / Parerik badiala ezpeitzeit üdüri. 'Je suis toujours fou'.Ib. 132.
Bathü orotzaz agrada zira zü, / Bat har ezazü, hura aski dükezü. 'De toutes celles que vous rencontrez vous êtes amoureux'.Ib. 140.
sense-2
2.(Intrans. bipersonal).Agradar, gustar. Oraindik agrada zitzaion orduan emakumearen gorputza, ez zituen haren gogoa eta bihotza baizik erdeinatzen. MdeHaurB 34s.
A! Satan, Gaixtakin, / sobera laket nüzü zure beha; / Bethidanik espantotxa / izan zitadazüt agrada. 'Le genre fanfaron m'a toujours plu'.CasveSGrazi 26.