Euskaltzaindia. OEH. Orotariko Euskal Hiztegia
goiburua
sense-1
1.
allarte (V-m ap. Etxabu Ond
).
(Uso predicativo).
(Estar, etc.) alerta.
Incluimos tbn. en esta acepción el ambiguo "Allarte, alerta" de Etxaburu (Ond 111). Cf. alerta.
Loa gabean ariña, eta / begiak allert egunez.
Izt Po 144.
Bañan Gipuzkoatar zintzo ernaiak arkitzen ziralako allert, Franzesen mugida guztiai kontu ondo arturik, joan ziran bear orduko Irun-aranzungo arraira bost milla probinziatar ondo armatuak.
Izt C 323s.
sense-2
2.
(
V, G ap. A (-ill-)
);
allart (
BN-lab ap. A (+ -ill-)
);
aller (
S-saug ap. Lh).
"Aillart (BN-lab), activo para el trabajo"
A.
"Éveillé"
Lh.
Or dut Serantes mendia / begien ikusgarri; / aillarta, jeikia, / Kantauriren bularrez-bular jarria.
Erkiag EG
1956 (1-2), 7.
azpiadiera-2.1
"Gure haurñia aller-allera dizügü
, notre petit enfant est tout guilleret"
Lh.
sense-3
3.
aillart
(BN-mix ap. A). "Neskato aillart bat, muchacha muy ligera, de conducta sospechosa" A.