desarrazoin (
SP sin trad., Urt (-zóña)),
desarrazio,
deserrazoi.
Sinrazón, lo que es injusto, irrazonable o indebido; falta de razón, desatino, despropósito; irracionalidad.
"Absurditas"
Urt I 63.
Ezin onhets dezake bere etsaia eta ez sentitu gabe utz, egiten zaikan bidegabea eta desarrazoiña.
Ax 272 (V 181).
Desarrazoiña ere arrazoiñ iduritzen zaitzu.
Ib. 299 (V 199).
Desita gaixto, nagitaun, deserrazoin.
Harb (ed. 1690) 14.
Proximoaren eskutik desarrázioak, agrábioak, gaizki eginak [eraman]
.
LE (
in
BOEanm 565
).
Guziek pondera berzearen desarrazioa, gaizki egina, txarkeria.
LE-Fag.
Desarrazioan ibili.
'
No tener razón'
.
LE-Ir.
Desarrazoi bat edo injuria labur bat ezin sufrituko dezu.
Gco I 443.
Eren pasio gaizto orren itxumena eta eren desarrazoia.
Ib. 436.
Deserrazoirik andienen alde dabillenak; gauzarik okerrena defenditzen duenak.
Ag Serm 193.
Logika, arte-gaietan, desarrazoia da, baina badu bere arrazoibidea: Estetika.
MEIG I 109.
Iritzi mordoaren [...] arrazoiak eta desarrazoiak arakatzeko.
MEIG VI 74.
Asmatu zituen arrazoizko desarrazoiak ez zeuzkala berak ere zuzentzat frankotan.
MEIG VII 31.
Arrazoia daukate, baina erdi-banako arrazoia, pentsa litekeen arrazoirik desarrazoiena.
MEIG V 135.
DESARRAZOIZKO
(-nezko SP). Irrazonable, irracional, disparatado.
Ezta ageri seinalerik nahiko zaituztela debozione hartarik gibelatu, [...] baldin berez xoil puntutsu eta desarrazoinezko ezpadira.
SP Phil 165s.
Non ez diren ispiritu buthoi eta desarrozoiñezko batzu.
He Phil 167.
Desarrazoizko bideetan barrena amilduko zela.
MIH 377.
Uste hau ez litzateke bestea baino desarrazoizkoago.
MEIG VI 71.