aloxa(det.),
aluxu (G-to ap. A
).
Sencillo; flojo, débil.
"Ligero, débil. Lan aluxua (G-to), trabajo hecho a la ligera"
A.
"
Aloxo dago ori, está sencillo, flojo, desatado, etc."
Ayerb EEs
1914, 161.
Gaitza ikusi ez duenaren onbidea aloxa, urria da ordea. Jaungoikoa aurpegiz degunian, bere alde agertzea ezer ez da.
Ayerb EEs
1912, 179.
Euskalerriaren alde-k gañean azaltzeko nai degun dibujoak erreza ta aloxa izan bear du.
EEs 1913, 109.
Bigaramoneko lana, lan aluxua zaio.
Inzag Kabuxak 85.
ALOXOAN
(G ap. A, que cita a Arrue; aluxuan G-to ap. A). "Débilmente" A.
Aita zuur ta langillearen utsunea, ez eban ez egokiro bete aren ama nagiak, eta bai apapuan, aloxuan.
Erkiag BatB 34.