1.
(-kh- Dv),
zikintzale. Profanador."Celui qui salit"Dv.
v. zikinle. Alakorik egingo balu, deituko zaio adultera, dio S. Paulok: au da ezkonzaren zikintzallea. AA I 561.
Mihi tzarra da denen / zikhintzailea / eta kaltea, / hauzo eta ahaiden / makhurtzailea. ZbyRIEV 1909, 106.
Atzerri arrotz zikintzale gaixto gaixtagina, / laket zerauk atsegin ziztriña. (Interpr?). GH 1974, 107.
sense-2
2.Denigrador. [Ezkontzak] balin baditu bere zikintzaleak, baditu ere sustengatzailleak. LarzHilEspos 38.
sense-3
3.(Lo)que mancha, (lo) que ensucia. Noe zenak bezala, izariz gaindi edan dugu; orduan gure gainerat jautsi dira pozoindura tzar guziak; ostoaren erretzale, adarraren zikintzale, mulkoaren ustelarazle. Eskual 12-3-1909 (ap. DRA
).
Lixiba jotzeko... okerrena, omo!... Zapiak ikatz biurtzen ditu istan batea.Sutil!... zikintzaille ixil! NEtxLBB 203.