(V-gip ap. Elexp Berg
),
fiut,
fiufi .
(Onomat. del silbido).
"Silbido. Fiua entzun orduko etortzen da txakurra
"
Elexp Berg.
Fiu... fiu... fiu... (txistuka) moriko, moriko... --Zer ari aiz? --Txakurrari deika.
Urruz Urz 37.
Fiut fiut zakurrei txistu egiñaz.
Apaol 44.
Haaa! orroaz heien bulharrak, ukaldia emaitean, oihanean haizkolarienak bezala! Fiu, fiu! xixtuka, aldiz, heien makilak!
Barb Sup 184.
Eta gu, erhoak bezala, guziak nahas-mahas trumilka ihesi. Balek fiu hemendik, fiu hortik, Jainko Jauna! Zer asalduak!
GH 1927, 309.
Ezi, Seminario handiko aphezgeriak jin dira lehentze eta khantatü die nula! Fiu!
Herr 22-5-1958, 3.
Eta, txirtxiru-fiu, / txirtxiru-fiufi, / kantu-aril zuria / goiz garbitan naasi.
Gand Elorri 67 (v. tbn. 66).
FIUA JO.
"Silbar. Kalian zihar fiua joten pozik zoian mutilla" Elexp Berg.
FIUFI-FIUFE.
Jerontxio Artxintxar, / azti famatue, / mundu guztiin dago / oso sonatue / fiufi-fiufe...
Lek EunD 26.