1.
(
H, s.v. zarra
) .
(Onomat. del fluir).
Larriaren andiz odolezko izerdi laban batek emon, eta alde guztietati odol tantaak zara zara eriozan.
Añ EL2 216.
Odola esku-oñetako zilloetati zara zara geldi bagarik eriola.
Ib. 226.
Gertari au dala-ta, begietatik bera negar-malkoak yarioan ditut zara-zara.
Zait Sof 44.
Begietatik-bera negar malkoak zara-zara yarioan.
Ib. 141.
azpiadiera-1.1
(V-arr-oroz-gip ap. A).
"Onomat. de la lluvia abundante y no violenta"
A.
Euria zara-zara gelditu bage.
Egieder Usk 20 (ap. DRA).
azpiadiera-1.1.1
zaara-zaara. (Onomat. de la acción de desparramar).
Kuurra (deitu oilloeri)... ta garaun-arto gorria zaara-zaara.
Aranzazu 21-6-1959 (ap. DRA
).
azpiadiera-1.2
"(V-oroz), onomat. del vuelo lento de las aves"
A.
azpiadiera-1.2.1
"(V), voz onomat. que indica el movimiento de los reptiles, el del nadador"
A.
azpiadiera-1.3
"(V), voz onomat. que indica [...] actividad en el trabajo"
A.