1.
(
BN-baig ap. A
; Ht VocGr 344,
Lecl,
Dv,
H),
errankisun,
erraizun (
SP,
O-SP 228,
Lar,
Dv,
H,
A).
Rumor, habladuría.
"Dires, bruits défavorables, médisances, critiques"
H.
Nahi eztuenak erraizunik, eztemela okhasinorik.
Ax 403 (V 262).
Eztut zer miretsi zer-nahi den gauza nitaz erran dezaten, hain gizon jakinez eta sainduez errankizunak zituteztenaz geroztikan.
ES 199.
Zure bakearen izateak edo ez izateak ez du egon behar gizonen errankizunetan.
"In ore hominum"
.
Ch III 28, 2 (SP gizonen ahotan).
Itxeko biziaren ta lanen naspilla ta ekusten dutenen errankizuna, murmuranza ta gal-bidea ere.
Mb IArg I 74.
Komuniatzen dutenak errankisunagatik, bertzei yarraikitzeko eta hotztasun ahalkagarrienarekin!
Lg II 224 (v. tbn. 137, 161, 158, 273, 138 (-kissun); cf. ethorkizun Lg I 224 y II 245).
Erhokeria handia laiteke munduaren errankizunen gatik konbertitu gabe egotea.
Brtc 173.
Eta orai ohoreez naiz khexu, errankizunaz arrangura.
Dv LEd 187 (Cb Eg II 103 zer dioten [...] begiratzen det).
Ebats zetzaketen emazte gaiak muthilek adin eta goratasunari xoilki khentzen ziotzatelarik errankisun bideak.
Hb Egia 70 (v. tbn. errankisun 44, 92 y Esk 108, 177, 202; cf. p. ej. ethorkizun Hb Esk 89, 160, et passim.).
Errankizun bat bazen, Franzizkori ihardokitzen zuten guziek heriotze gaxtoa egiten zutela.
Laph 207.
Gibel-jale eta errankizundunak ongi obratuz mespreza zatzu.
"Maledictos recte agendo contemne."
ES 199.
2.
Motivo de habladuría, motivo de crítica.
Behar du izan ezen aphezpiku bertze errankizunik gabekoa.
He Tit 1, 7 (Dv hobengabe; v. tbn. errankizun He 1 Thess 5, 23, Eph 5, 27).
3.
(
BN-baig, B ap. A
; Dv).
"Adagio, proverbio"
A.
Erantzunen darotazue naski errankizun hau: Midikua, senda zazu zure burua.
Dv Lc 4, 23.
Dicho, palabra.
Iñazioren errankizun sainduer Franzizkok bethi irri eta trufa.
Laph 124.
4.
"Decible"
Lar.
"Qui peut être dit"
Dv.