1.
araba.
Árabe, natural o perteneciente a Arabia.
v. arabiar.
Arabeak Españan egondu ziradenean.
Izt C 4.
Lau errege arabei hark heda sareak.
Hb Esk 55s.
Bere erranen arabera, Abraham, [...] eta Yesusen egia berak erakusten ziotzaten Mahometek yudu, giristino eta arabei.
Hb Egia 81.
Bandalo, godo, arabe / eta sarrazenoak.
Afrika 32.
Itz onek ez dauka zer ikusi ez gazteluarekin, ez euskerarekin; da Arabeena.
Zab Gabon 92.
Sartu zan San Franzisko Castillatik, Tudelatik, arabeiak [sic] utzirik Rocaforten.
Bv AsL 130.
Arabien izkuntza ederki zekiana.
Ib. 207.
Afrika mortuko arabe gaixo bati.
Lap 60 (V 31).
Arabe, arjelino edo marrokiak ere asko ditugu.
AZink 139.
Salgia batzuetan araba horiekin ez omen dira prezioak paper batez markatuak hemen bezala.
Larre ArtzainE 312.
Arabe ta judutarren gerra.
Insausti 97.
(Como primer miembro de comp.).
Parantzeko gaztieri Berberiako arabe-ele gaurkoa irakatsi biar litzakioela.
Kk Ab II 107.
Ango arabe-izkuntza, erriak darabillena.
Ib. 107.
Arabe-ikaskuntza bat ipiñi biar zala.
Ib. 107.
Arabe-izkeran itzegin zuten.
Anab Aprika 61.
Arabe-leinukoek Tuniziarekin edo Ejiptokin nahi zuten batasuna.
Arti Ipuin 46.
Arabe-ikurrez idatzia zegoela.
Berron Kijote 108.
Arabe hizkuntza.
MIH 143.
Arabe herri guztiak.
Ib. 145.
2.
Arabe (idioma).
Arabetik gaztelerara itzulirik.
AIr RIEV
1928, 602.
Gainera, arabez mintzatzaileek ikas-ehi zuten [hebraiera]
.
Mde Pr 205.
Arabetik gaztelera bere artan biurtuaz.
Berron Kijote 111.
Izanen du xantza ikasteko anglesa, española eta araba.
Etchebarne 118.