1.
(V-och ap. A
),
ariguri (V-och ap. A
).
Obsequio.
Cf. MEIG VII 39s: "Bai, hori irakurri dugu, olbidoa ere bai. Gero, begien aurrean dugu, gutxien espero dugunean, adiguritasuna edo horren gisako beste berba zantarren bat".
Loiolako Iñigo andiari ariguri edo Vascofilloren erri-inguruetan esaten daben osekixo asko egitea uste zan-da.
A Txirrist 226.
Adiguri eder bat egin dit Yainkoak. Onezkero nirekin biziko da nere senarra, sei seme egin bait-dizkiot.
Ol Gen 30, 20 (Urt, Ur dote, Dv dohain, Ker bezuza, Bibl eskaintza, BiblE opari).
Onen antzeko adiguriak eskeinka ari aiz, itzez ederrak baña izatez zantarrak.
Zait Sof 128.
Zindoari añako ospe-adiguriak eskeintzen dizkion saltzalleari.
Ib. 175.
Beitikoei eskeñi oi zazkien il-adiguriak eskuetan ekarki.
Ib. 20.
Adiguri-zurrian ene soin gaxoa ekarki, natorkitzu.
Ib. 122.
Txirula auskor au adiguriz emanen dizut.
Ibiñ
Virgil
47.
2.
ariguria.
Regalo, comodidad, placer.
Aurrera bere bizi nintzan ni naikeretan, / Mizkeria ta ariguria gozoetan.
AB Olerk 119.
3.
"(V-ple), extremo cuidado, atención suma"
A.
Jaiz (dimensión) aundikoa [argidia], Segurako Elizari dagokionez eta adiguriz (arduraz) egiña.
J. B. Ayerbe EEs
1912, 60.
4.
Buena acogida, atención, muestra de cortesía.
Aren katu baltzak, iñartziz ta ziñu txarrez ikusi daroa, ugazabandreak mutil eldu-barriari egiten deutsazan adiguri ta txera berarizkoak.
Erkiag BatB 131.
Beste aek, ostera, edonorako dauke sarpidea, ta jendaki goienekoaren txera ta adiguria.
Ib. 140.