(Adj.).
Estimulante, provocador, tentador.
Eztenik ez pattarrik ain zirikagarri.
Or Eus 102.
Iainkotiar akuluren bat zirikagarri izan ezpazeneza nere galde etorteko.
Zait Sof II 133.
Etorriko zen bolara, Engrazirekin egindako txolarte atsegingarriak zirikagarri etorriko zitzaizkiona gogora.
Etxde JJ 200.
Bere bertso zirikagarrien ezten zorrotzak.
Ib. 11.
Naspila ta iluna duzu aren idaztankera, naiz ta sarkor, zirikagarri ta aztu-ezin izan.
Zait Plat 29.
Garai artako erritarren gorespenak baino axkure zirikagarriago egin zion omen itzali-ezinak.
Ib. 30.
Bizartegian albista zirikagarriak entzuteko urduri ta geraka ebillen arrastiko lanean.
Erkiag BatB 72.
Geienetan kanpotik datorren erasoa ta jazarra zirika ta kilikagarri zaie [erriai], geiegizkoa, au da, erabat zapalgarria ez ba da.
Lab EG
1958 (1-2), 75.
Inguruko erderak zabalkunde andia egiten dau gauza orotan, atsegingarriak eta bizi-zirikagarriak ere erderaz agertzen jakez-eta.
Agur 6-10-1970 (ap. DRA
).
(Uso sust.).
Tentación, estímulo.
Sortzen diran zenbait kondizioak zearo zailtzen diote edonori inguruko zirikagarriak azturik bere buruakin pentsatzea.
EgutAr.
(ap. DRA, que no da más ref.)