1.
(c. sg. A; Lar, Urt, Ht VocGr 327, Dv, H)
De (mucha) edad; adulto. "Antiquus hospes, ostalari adintsua, zaharra" Urt II 153. "Arbor antiqua, arbola zaharra, adintsua" Ib. 53. "Ancien" Ht VocGr. "Anciano" Lar. "Personne âgée" H. v. adinetako.
Aita zaharren Linboan sartzen ziren iustuak [...], / haur ttipittoak bezala, presuna adintsuak.
EZ Man I 128.
Adintsü ja zelarik frairetü zen Cluñy-ko ordenian.
Egiat 179.
Bilduik an zauden Baztango balleko bezino adintsuenak, alkatea zela
nausi.
REusk
I 252.
Bi auzotako aurren artean etzegon adintsuak bereizten zitun izotzezko arresirik.
Etxde JJ 227.
Eta halako emazteki adintsu batenganik ihork igurik ez zezakeen indarrarekin tinkatu zuen.
Mde Pr 157.
Debrua adintsu, hortako ere jakintsu.
EZBB I 79.
2.
Espiritual.
Cf. adin I
(4
)
.
Lurrera soin azkai, lurretik soin adintsu.
'Corpus spiritale'
.
Ol 1 Cor 15, 44 (Lç gorputz spiritual, Dv izpirituzko gorphutz, Ker, IBk espiritu-gorputz, Bibl gorputz arimadun
).
Gorputz azikaia badan bezala, gorputz adintsu ere bai, idatzia dagonez: lenengo Adan azikai bizi gertatu zan; azkeneko Adan, adintsu biziarazle. Lenik, ordea, adintsu dana ez-baña azikai dana, gero adintsu dana.
Or QA 201.