1.
(
A;
-th- Dv,
HeH→A).
Amor.
v. maitasun.
Zure maithagune guzia Jesu-Kristo baithan baratzen baduzu.
Birjin 468.
Erakhutsi daukun maithagune neurrigabearen gainean.
Dh 99.
Gure elkharrendako maithagunea.
Ib. 118s.
Lagunaren maithagunea giristinozkoa ta manatua zaikun bezalakoa izatekotz.
Ib. 248.
Jainkoaren alderako jauspen hori, maitagune hori.
Arb Igand 58.
Maitagunez gorets dezaten Jaungoikoa, aberria, itsasoa, lurra, etxea.
Lf ELit 70.
(Con -zko, adnom.).
Errespetuzko ta maithagunezko sentimenduak.
Dh 274.
Fedezko, esperantzazko ta maithagunezko aktak.
Ib. 91.
Maitagunezko zonbat emaitza.
Arb Igand 64.
2.
Atractivo, cualidad que hace amable, apreciable.
v. maitagarritasun.
Jendea mintzo zen, herrestan zabilan pobre batek hoinbertze gizon gazte nola beregana zitzazken [...]; gehiagoko maithagunerik gabe hurbildu guziak nola lilura zitzazkeen.
Laph 82.