1.
(Dv, A, -ph- H).
Acabar.
Luzatzen duenak eztu epatzen.
"Qui délaie, n'achève pas"
.
O Pr 305.
Egia iduri du [Iainkozko ikuste hura] ephatzen zela Inkarnazioneko misterioan.
"
Terminait"
.
SP POB 57.
2.
(AN-erro ap. A
; -ph- SP, Dv, H),
epetu (V ap. A
; Lar).
Fijar un plazo; limitar, poner límite(s).
"Déterminer un temps prefixé"
SP.
"Surseoir, fixer un terme, un délai"
Dv.
Cf. Lar: "Día diado, egun epetua".
Hurbil duan finak sarri ephatuko dik bizitze hunetako korsu laburra.
SP Phil 544.
Adiskidetasun hek [...] sartzen eta ephatzen dire haragizko bekhatuan.
Ib. 288.
Eztezazula zure pazienzia epha egiten edo eginen zaizkitzun horrelako edo halako bidegabetan.
Ib. 189 (He 191 mugarizta).