1.
atsegaitz.
Desagrado.
Egin ta esaten zioten gaistagintz bidebageko gogorrari onez ta atsekaitzik bage erantzutea.
Mb IArg II 134.
Ez dira osasundun, Zure sorkari zenbait atsegaitzez maite eztitutenak.
"Quibus displicet aliquid creaturae tuae"
.
Or Aitork 173.
Insatisfacción.
Atsegaitza agertzen du lenbiziko amabi ahapaldietan. Gero bi maiteak erabat elkartu diranean,.
"Entrándose ha"-tik azkenera ez da ageri atsekaitz ori. "Insatisfacción o ansia"
.
Or (
in
Gazt MusIx 30s
).
2.
Insatisfecho.
Beraz, eta ondarrean, Luis Iainkorako olerkietan atsegaitz ageri bada ere, eziñ esan orregatik bakarragatik, ukitu mistiku ori ukan ez zunik.
"Alma insatisfecha"
.
Or (
in
Gazt MusIx 40
).
ATSEGAITZ IZAN.
a)
(Con aux. intrans. bipersonal).
Desagradar.
Nere anima ere etzan, atsegaitz baitzitzaizkion asko. Bañan maite baitzindun, ezer atsegaitz izaterik etzun nai.
Or Aitork 173.
Ain eta, mintza-legearen aurka ominem asierako hatsa gabe eman ezkero, atsekaitzago litzaieke gizoneri.
"
Magis displiceat hominibus"
.
Ib. 33.
b)
(Con aux. trans.).
Aborrecer.
Gaiztoek Zure zuzentasuna atsegaitz dute.
"
Iustitia tua displicet iniquis"
.
Or Aitork 175.