AINIK ERE.
a)
(Gralmte. al comienzo de una oración).
Pues, ciertamente.
Hobe duken ainik ere, / honki egite', engoiti, / ezi ez iagoiti, / hel akit, berant bad' ere.
O Pr 25.
Ainikere mündüko siratsak oro edo hüts dira edo ahalkegarri.
"
Nam"
.
Ip Imit II 10, 1 (Ch ezen, Mst ezi
).
Abeltegi hura zian haitatü [...]. Ainikere betherik ziren egünak, eta heltürik zen Mariaren emerditzeko müga.
Ip Hil 90 (205 anikere, quizá por ain-
).
Ainikere sori zen ezinago, izan ledin hura lehenik haren phiztürik ikhustiaz konsolatürik.
Ib. 178.
Ainik ere ezdütü Jesüs Kristek eman zelietako erresumaren giltzak Zesari [...], bena bai Phetiriri.
ArmUs 1896, 97.
b)
"Jusqu'à ce que" H.