1.
emokai,
emokari (V ap. A
; Añ).
Don, regalo.
"Dádiva"
Añ.
[Espiritu Santubaren] emokai oneek artuteko.
JJMg BasEsc 58 (204 emokari).
Bardintze arren arranoagaz arek doaiak, / Alabetan dauz modu onetan bere emokaiak; / Zeruak emon eustazan landa gozagarriak.
AB AmaE 376.
Diruz eta emokariz bete-beterik urten eben jauregitik.
Otx 183.
2.
emakai,
emokai.
Fruto.
Bere egite, emokai edo frutubak.
JJMg Mayatz 38.
Matsaren emakaia / pozkida osua, / almen pare gabia / txitez doatsua.
JanEd II 10.