1.
(V-arr, G ap. A, que cita a Izt; Añ, H (G)),
itxetar
Habitante (de la casa); (en plural) familia (puede incluir tbn. a los criados). "Doméstico, el de casa, etxekoa, etxetarra, ogipekoa" Añ. "Commensal, ogipekoa, etxekoa, etxetarra" Ib. ( A (V?, G?, AN?), que parece interpretarlo, erróneamente, con el significado moderno). "Familiar" A. v. etxetiar.
[Deabruak animan] egiten dira itxetar betiko.
Mb IArg I 244.
Zeruko etxe onen ta emengo etxetarren erakoak dira etxe onetan sarzen diranen zoria ta atseginza.
Ib. 238.
Etxeko Jaunari bidebagea egiteaz ta desonratzeaz etxetar guztiak sentitzen dabe, familia guztia desonretan da.
Añ
GGero
359.
Beren emazte ta etxetarrakin.
"Domibus"
.
Izt C 270.
Agirreren etxetarretakoa.
'De la familia de los Aguirre'
.
Ib. 499.
Despita on gogortxo bat etorberriyaren da etxetarren artean sortu zan.
'Entre el recién llegado y su familia'
.
Aran SIgn 77s.
Bere seme ta etxetarrei: [...].
Etxeg EE
1882c, 561.
Mundakako Txotxo-tontorren txalupako gizadiaren amak, emazteak, alaba ta arrebak joan zirean Bermeora, euren etxetar maitteak billatutera.
Echta Jos 91.
Ardura larripean nago..., nere etxetarrak estutasunean utzi ditut.
Goen Y
1934, 179.
2.
Habitante, vecino (de una población).
Zeña [Gipuzkoako sagardoa] saldutzen dan euretan [errietan], bertako etxetar geienen bizikaitzat.
'
Los más de sus habitantes'
.
Izt C 138.
Euskaraz itzegiten degula on egitea asko da, Españara lendabizi etorri izan ziran etxetar ondraduen odolgarbikoak gerala adierazteko.
Ib. 212.
Uri gogoangarri asko, ainbeste etxetar presturekin ondo beteak.
Ib. 22 (el ed. traduce 'nativos').
Iñork ere Probinzia onetako biztanle eta ez etxetarrek ez degiola egotzi urik saltzeko egiten dan sagardoari.
'
Ningún vecino ni habitante'
.
Ib. 139.
3.
Familar, de trato familiar.
Izan gizatxu guziekin eta etxetar iñorekin.
EgutAr 28-7-1958 (ap. DRA
).