1.
emongarri.
(El, lo) que da.
(Empleado siempre con objeto de referencia).
"
Alkemangarri, lotsa ematen duena"
Izeta BHizt.
.
Seme on batentzat dalako / Atsegiñ emongarria.
AB AmaE 163.
Dantza eta ikusgarri pekaturako bide-emongarriak.
Itz Azald 103.
Zein baño zein biyak / dirade argiyak, / txit umore oneko / poz emangarriyak.
JanEd II 68.
Jostaillu ta poz-emangarri izandako txistu-danboliñak berekin zituala.
Mok 11.
Azindak ere deabruak dira, / kolera emangarriyak.
Auspoa 77-78, 297.
Eztira falta izaten berba min emongarriren bat edo beste.
Gerrika 187.
2.
Que puede ponerse.
"Adjectivus, abuztagárria [...], gañetik emangarria
"
Urt I 168.
3.
"Qui peut être donné, offert, digne de l'être"
H.
4.
emokarri.
(En la expr. denbora emangarri, 'pasatiempo').
Geiago ez genduan diru aundiz jokatu, denpora emokarriz beti legez baño.
Gerrika 241.
Baña esan biarra daukat niretzako denpora emokarri [='cosa que hace perder el tiempo'] gogorrak izan zirela gure artian edo errian sortu ziran aldakuntzak, tira-birak.Gerrika 271.