1.
(Lar, H),
kuntatzaile (kh- H),
kondatzaile (Urt I 99, H (kh-)).
Narrador.
"Relator"
Lar.
Amets hunen kondatzailleari erran zioen lagun hark ogi hura Gedeonen ezpata zela.
Lg I 213.
La Fontaine fabula egile edo berri-xahar khondatzailea.
Elsb Fram 106.
Kondatzaile ozar batzuen arabera.
Lf Murtuts 28.
Ipuin kondatzailea.
Mde Pr 83.
Ez dirudi baduzula errekasta kondatzaile bezala.
Ib. 86.
Kontatzaillea [= narrador en un cuento radiofónico]
.
NEtx LBB 133.
[Ixtorio pollitak] aterako ziren kondatzaile miresgarri horren ahotik.
Larre ArtzainE 236.
Piarres eta kontatzailea.
MEIG IV 134.
2.
(V-gip; Lar, H),
kuntatzaile
(kh- H),
kuntazale
(kh- S),
kondatzaile
(kh- H; -tzale T-L),
kondazale.
Ref.: Lrq (khuntazale); Etxba Eib.
Contable, tenedor de libros; contador, que lleva la cuenta.
"Contador"
Lar.
"Calculateur"
T-L.
"
Izaten zan partiduetako kontatzallia
"
Etxba Eib.
Kontatzalle armada Indiaetako guardadiarena.
Izt C 476.
Sal-erosiko kontuak ematen ziran etxean kontatzalle nagusi.
Ib. 476.
[Zuaitzen] kontatzallea, nora ote zegoen begira?
Ib. 133.
Lehen kintzearen ondotik, kondazaleak bere oihu luzearekin adiarazi dueneko.
JE Bur 26.