(V, G; Lcc),
oregana (Lar, IztC 46, Lcq 130),
oreano (V-gip)
Ref.:
A;
IzArOñ 39;
ElexpBerg
. Orégano.La forma oregana que trae Larramendi (a quien siguen Iztueta y Lacoizqueta (-ñ-)) es sin duda facticia, para justificar una etimología. Borraja, oregano, retama eta beste onelakoakin egiña. ErleG 60.
Oreganoa, limoi belarra, / naiz laranjaren lorea. Echag 60.
Izen oni dagokion esakera bat badegu euskaldunak, zeña dan: Jaungoikoari nai dakiola oregano izatea, eta ez alkarabea. IztC 40.
Erromeroa dagoen lekuan, badaude oreganoa, tomilloa ta abar. Ostolaiz 143.
Oregano-aziak / odolari jaulki. Zendoia 30.