1.
(
V-ger-ple ap. A),
sozko (
V-ger-ple-arr-oroz ap. A).
"Organismo, constitución del cuerpo. Zozko oneko gizona, hombre de buena constitución"
A.
"Constitución, estructura del cuerpo, naturaleza. Sozko onekoa [...], de buena natraleza o de buena constitución"
Ib.
Neskatx izan-arren, beren soin-zozkoak zezaketenez, bizi-yanari, lur-abaro ta etxe-bero eskeñi dizkidate.
'En tanto en cuanto su condición se lo permite'
.
Zait Sof 118.
Ogeitalau urte baiño ez ditu bertsolari gazteak, bainan badu ezpal, badu zozko.
EG 1950 (9-10), 33.
Sozko (gorpuzkera) ta lazo (taiu, neurri) onekoa zalako-edo.
Zait Plat 8.
Sozko oneko gizona zan.
Ib. 85.
Orra, azkurri, edari, yanzki ta soin-sozkoari dagozkion enparau guziak.Ol Imit III 26, 4 (SP, Ch gorputza, Mst khorpitza).