1.
(V-m-gip ap. A
).
Irritar (la piel).
"Escoriarse las carnes"
A.
Zanbrotuko deustaz [alkandoriak] neure aragi guztiak, edo beintzat bai egun askotarako gorritu ta sumindurik itxi.
Mg PAb 117.
Emon eragin eutsan eskubetara bakotxari bere zigorra, jooka galantak emonda, gorputza zanbrotu ta eratzijaz, sartu egijen alan errijan.
Ib. 218.
2.
(
V-gip, AN-larr)
Ref.:
Iz ArOñ (sanbro); Asp Leiz2; Elexp Berg.
.
"Enfermarse el nabo. Leorte gaitze ari do; arbik zanbrotuko zaizkigu
"
Asp Leiz2.
.
Ereiten bada [arbia] paraje egutera edo beroan, askotan kaltea izango du, zergatik arbi andienetatik edo asko zanbrotu egiten dira.
Agric 80.
(Por extensión).
Edari-bizi geiegi eraten dezu: buiatzen zuaz; zanbrotuko zera, ta ur-miñak, tropepesiak gaiñean dituzu.
Iñarra Ezale
1897, 356a.