(V-gip ap. Etxba Eib
; BeraLzM).
Levantar; alabar, ensalzar.
"Clamorear a ella [la pelea]"
Mg VersBasc voc.
"
Eziñ leike esan noraño aupatu eban sermoilari arek Bartolo guria
"
Etxba Eib.
"
Larregi aupatutzia, goragotik jausteko arriskua. Gaurko papelen zeregiña, aintzen dagona aupatzia
"
Ib.
s.v. aupatutzia.
Egin leike ere, sakontasun aundirik ez badago, "guraize-ebaketa" batekin gorputza zutik aupatu ta eroriaren aldez besoak altxa goitik-berakoan.
Anab EEs
1919, 243.
Illarena egiteko burua atzera egin berez, lepoaren gogortasunik gabe, [...]. Sabela zerbait aupatu.
EEs 1920, 69s.
Nere ustez sekulan ezta izan karlista Dorrontsoro; karlistazkoaz baliatu nai bai, bere burua aupatzeko.
Or SCruz 141.
Orain dala gutxi bizi ziran zarrak --onozkero eztakit aietan iñor bizi dan-- abo batez aipatzen eta aupatzen dute.
Ib. 21.
Euskera aupatutzeko ez ba-gera gauza, / gure euskotasun guzti... degu gezur utsa.
Monzon Urrundik 147.
Magalera aupatuta iru bat urteko poxpolintxo zoragarri bat zeukan.
Etxde JJ 92.
Ai gizona gizon ezagu baledi, ta aupatzen dana Iaunagan aupa.
Or Aitork 239.
Mintza-eskoletan "aintzinetako" nintzan, eta aupatzen nintzan aundinaiezko zora-edariz.
Ib. 57.
Gastibeltzak aingura altxatzeko jiragora inguratzen genun garaian edo-ta lotura bat aupatu bear zenean abesten zun.
Etxde Itxas 50.
Au etortzen zanean, amak berriz oni erasoko zion, mutillaren doaiak aupatuz.
Ataño
MLanak
173.
En DFrec hay 3 ejs. más.