1.
(
Añ,
A),
erio (
V-arr ap. A
) .
(Vb.).
"Fluir",
"gotear",
"manar"
Añ.
Azkue da erion como vizcaíno común y guipuzcoano, aunque no está claro si se refiere al participio o a las formas sintéticas: el único ej. que cita es de zeriozkan (Lard 26). En esta entrada sólo incluimos las formas no sintéticas; para las demás, v. jario.
Ai, ta ze amorru gogorra eriongo yatan niri ordu itzal atan!
Añ
EL2
50.
Ur ori, askiak alde batian deukan txorrotxutik, geldiro-geldiro eriyoten asi deiten artian.
Akordagoitia EEs
1919, 20.
Urtentzear eukan negar-anpulua begian bertan lotu yakon erion bage.
Erkiag Arran 82s.
(Trans.).
Hacer fluir, derramar.
Amaika negar erion dabe, / Eladi, zure begiak!
Echta Jos 353.
Begiak [...] errukia erion (manar, fluir) bearrez.
Etxde AlosT 28.
2.
(Vc ap. A),
erio
(V ap. A). (Sust.). "Erioa, el manar, destilar, gotear" msOch 7. "Gotera. Eriona, la gotera" A. "Erio (V), derramamiento" Ib.
Neure odolaren erijuaz ase albazadize.
Mg PAb 208.
Ardao-ontziak eriona eukan.
Ag AL 159.
Surretik bera etorkon erionari zurrustada batean gorutz eragiñaz.
Ag Kr 64.
(Fig.).
"Unibersidade" bi, emonpidez, erionez, zabalgarriz ugari ta akitu eziñak.
Erkiag Arran 134.
Maite-itz erionez samurturik.
Ib. 194.
BERBA-ERIO.
v. BERBA-JARIO (s.v. berba).
ERION BIZIAN.
A chorros.
Cf. ERIONEAN.
Odol gorri baltza asi zan erion bizian urteten.
Erkiag BatB 56.
ERIONEAN
(Como segundo miembro de compuestos). Fluyendo, derramando.
Eta makurturik neure pekatuen pisuaren azpijan, negar erijuan, etzuten naz zure oñetan.
Ur MarIl 1.
ERIONEZ.
Fluyendo.
Ur garbi-garbia erionez ipinita.
Erkiag Arran 135.
(Como segundo miembro de compuestos).
Izerdi erionez egon dalako.
Erkiag BatB 185.