1.
enoiatu (Lar, Aq 257→A (AN), H),
enuiatu,
enoitu (AN-5vill ap. A
).
Cansar(se); aburrir(se).
v. eneatu.
Tr. Documentado, ya desde Dechepare, en autores septentrionales y alto-navarros (incluyendo en éstos a Mendiburu). Hasta el s. XX la única forma atestiguada es enoiatu, y en el s. XX sólo enoatu . En DFrec hay 2 ejs., septentrionales, de enoatu .
Harekila egoitiaz ezpaneinde enoia.
E 153.
Halakotz enoiatu izan naiz jenerazione hunez.
"Ennuyé"
.
Lç He 3, 10.
Ezen bethi othoitz egin behar dela, enoiatu gabe.
Lç Lc 18, 1 (He y Dv unhatu, TB onhatu, Ol aspertzeke, Leon lotsatu, Or aspertu, IBk e IBe etsi).
Pausuak mundu onetan zebillenean egin zituenak, anbat aldiz enoiaturik.
Ber Trat 74v.
Beti egonen dirade kontentu eta plazer andiareki nola lenbiziko egunean, beñere enoiatu eta fastiatu bage.
Ber Doc 119r.
Ezen hala deusek ez nazake izi, tenta, enhoia edo niholatan malenkonia.
Harb 277.
Irakurtzalia enuiatu gaberik.
Tt Arima 3.
Ezin ikusiz Clotilde enoiatu zen Aureliano.
Mb IArg I 183.
Dagizun [lan ori] aldi oro obeki ta bein ere enoiatu bage.
Ib. 230.
Biño ezkattezen enoitu.
LesakSerm
251.
Nere bortu gainetan baniz enoatzen.
Ox 144.
Atzerri hontan nola ez laite / ene gogoa enoa?
Mde Po 79.
Joan den igandean zortzi, gure nexkatxa gaztek eman zaukuten bigarren aldikotz komedia pollita. Bazen jende Jauregian eta nehor ez da enoatu.
Herr 14-3-1957, 2.
Eskualdun gaztea, ixilik ba zagon ere, etzen enoatzen.
JEtchep 91.
2.
(Lar),
enojatu
(-du Lcc),
enuxatu.
Enojar(se).
"Enojarse"
, "estomagarse" Lcc.
"Enojar"
Lar.
Ekusirik zala Sirena enojadu.
Lazarraga A, 1142r.
Onegaz enojaetan dogu / guk aren majestadea.
Ib. B5, 1159v.
Zeloegatik enojaduta aserre zitezanean.
EiBer
532.
Zomait badaude ankartruk edo enuxatruk.
Mdg 136.
enojada. (Forma de fem.).
Bakit jarriko zareana / nigana enojadea.
Lazarraga B5, 1164v.
3.
(-nh- Darric ap. DRA),
enhoratu
(Darric ap. DRA). "Enhoiatu, acariciar, mimar a un niño (Darric)" DRA. v. eneatu
(2).